Był doskonałym językoznawcą i wielkim erudytą. Prowadził zajęcia nie tylko dla studentów slawistyki i turkologii, ale również polonistyki, hungarystyki i rumunistyki z zakresu lingwistyki historyczno-porównawczej. Wypromował ponad czterdziestu magistrów i czterech doktorów.
Prof. dr hab. Stanisław Stachowski urodził się w 1930 roku w miejscowości Jeziory koło Grodna. W 1951 roku rozpoczął studia slawistyczne w zakresie serbokroatystyki w Uniwersytecie Jagiellońskim. Zainteresowany wpływem języka osmańskotureckiego na języki słowiańskie na Bałkanach uczęszczał również na zajęcia turkologiczne, prowadzone m.in. przez Mariana Lewickiego i Włodzimierza Zajączkowskiego. W 1956 roku obronił pracę magisterską na temat przyrostków obcego pochodzenia w języku serbo-chorwackim, która ukazała się drukiem w 1961 roku.
W 1956 roku Stanisław Stachowski podjął pracę w Katedrze Filologii Słowiańskiej UJ jako zastępca asystenta. Pracę doktorską na temat języka górnołużyckiego w dziele Abrahama Frencla pisał najpierw pod kierunkiem profesora Tadeusza Lehra-Spławińskiego, a po jego śmierci – profesora Stanisława Urbańczyka. Obronił ją w 1967 roku. W ciągu następnych pięciu lat napisał rozprawę habilitacyjną pt. Fonetyka zapożyczeń osmańsko-tureckich w języku serbsko-chorwackim, która została opublikowana w 1973 roku jako jego siódma monografia książkowa. W 1974 roku otrzymał nominację na docenta i przeszedł do Instytutu Filologii Orientalnej, do Zakładu Turkologii. W 1983 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1992 roku profesora zwyczajnego.
Dorobek naukowy profesora Stanisława Stachowskiego jest imponujący – 20 monografii książkowych oraz ponad 60 artykułów pisanych m.in. w języku polskim, niemieckim i tureckim. Zainteresowania naukowe profesora Stachowskiego dotyczyły przede wszystkim językoznawstwa słowiańskiego, tureckiego i bałkańskiego, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień leksykologicznych. Materiał do badań zbierał podczas licznych wyjazdów zagranicznych np. podczas rocznego stypendium w Zagrzebiu (1959/1960) i krótszych pobytów w Pradze, Budapeszcie i Moskwie. Uczestniczył też w licznych konferencjach krajowych i zagranicznych (m.in. w Budziszynie, Skopie, Mińsku, Sofii, Wilnie, Peczu czy Szegedzie). Był redaktorem naczelnym ważnych polskich czasopism naukowych: „Folia Orientalia” od 1987 roku, „Prace Językoznawcze. Zeszyty Naukowej UJ” od 1988 roku. W 1995 roku założył międzynarodową turkologiczną serię wydawniczą „Studia Turcologica Cracoviensia”.
Profesor Stachowski był członkiem wielu komisji naukowych: Komisji Słowianoznawstwa, Komisji Językoznawstwa i Komisji Orientalistycznej Oddziału PAN w Krakowie oraz Komitetu Nauk Orientalistycznych PAN. Od 1990 jest członkiem prestiżowej Societas Uralo-Altaica z siedzibą w Hamburgu.
Oprócz pracy naukowej profesor Stanisław Stachowski angażował się również w działalność organizacyjną i administracyjną. Dwukrotnie, w latach 1981-1984 i 1989-1991, pełnił funkcję wicedyrektora Instytutu Filologii Orientalnej, a w okresie 1991-1994 był dyrektorem IFO. W 1987 roku został powołany do zorganizowania samodzielnej Katedry Filologii Węgierskiej, którą kierował w latach 1989-1991.
Profesor Stanisław Stachowski był doskonałym językoznawcą i wielkim erudytą. Prowadził zajęcia nie tylko dla studentów slawistyki i turkologii, ale również polonistyki, hungarystyki i rumunistyki z zakresu lingwistyki historyczno-porównawczej. Wypromował ponad czterdziestu magistrów i czterech doktorów. Jego działalność naukowa i dydaktyczna została doceniona i uhonorowana licznymi nagrodami, zarówno uniwersyteckimi, jak i państwowymi: w 1976 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a w 1986 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 2 lipca 2021 roku.