Zapraszamy na uroczyste obchody dwusetnej rocznicy istnienia slawistyki na UJ; które rozpocznie odnowienie doktoratu prof. Jacka Balucha w 50. rocznicę jego uzyskania.
W październiku 2018 roku mija dwieście lat od powstania krakowskiej slawistyki. Jej początki wyznaczają wykłady Samuela Bandtkiego „o bibliografii i nauce o językach słowiańskich” prowadzone w 1818 roku. To dzięki nim Uniwersytet Jagielloński stał się pierwszym ośrodkiem slawistycznym w Polsce. Odtąd studia nad narodami słowiańskimi prowadzone są w Krakowie nieprzerwanie do dziś, pomijając jedynie przestoje wymuszone okresami wojny, a współczesny Instytut Filologii Słowiańskiej jest poprzez swój profil porównawczy, zainicjowany przez Samuela Bandtkiego, bezpośrednim kontynuatorem jego pierwszych w Polsce wykładów slawistycznych.
Dwa wieki filologii słowiańskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim to ważne święto wszystkich slawistów w Polsce. Dla uczczenia tej rocznicy Instytut Filologii Słowiańskiej organizuje dnia 22 października br. o godz.10. jubileuszowe seminarium, które zgromadzi badaczy języków, kultur i literatur słowiańskich z wielu ośrodków naukowych w Polsce oraz gości zagranicznych. Jubileusz został objęty honorowym patronatem JM Rektora UJ Prof. dr. hab. Wojciecha Nowaka.
Obchody jubileuszowe rozpocznie uroczyste odnowienie doktoratu Prof.dr.hab. Jacka Balucha w 50 lat od jego uzyskania.
Uroczystość odnowienia doktoratu Profesora Jacka Balucha
W dniu 22 października 2018 roku społeczność akademicka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie świętować będzie odnowienie doktoratu prof. dra hab. Jacka Balucha – w 50. rocznicę uzyskania stopnia doktora nauk humanistycznych na Wydziale Filologicznym UJ. Uroczystość będzie towarzyszyła obchodom 200-lecia istnienia studiów slawistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, które rozpoczną się o godz. 10.00 w Auli Collegium Novum.
Profesor Jacek Baluch jest wybitnym historykiem literatury czeskiej, autorem ważnych prac z zakresu wersologii i teorii przekładu, tłumaczem i popularyzatorem czeskiego piśmiennictwa w Polsce, współtwórcą polsko-czeskiego dialogu w sferze kultury, nauki i polityki.
W swojej działalności naukowej, wyznaczanej zdobywaniem kolejnych stopni naukowych (doktora w 1968 roku, doktora habilitowanego w 1982 roku) i zwieńczonej w 2008 roku uzyskaniem tytułu profesora nauk humanistycznych, inspirował się przede wszystkim tradycją czeskiego strukturalizmu, którego koncepcje kontynuował oraz popularyzował, m.in. dzięki przekładom i komentarzom, w polskim środowisku badawczym. Strukturalizm jako wyrazista baza teoretyczno-metodologiczna obecny jest w jego pracach z zakresu historii literatury czeskiej, m.in. w monografii Poetyzm. Propozycja czeskiej awangardy lat dwudziestych (1969), w studiach poświęconych historii czeskiej krytyki literackiej, chociażby w pozycji Język krytyczny F. X. Šaldy (1982), w tekstach dotyczących problemów wersologicznych i translatologicznych, zebranych w tomie Wiersz i przekład (2007). Zakres podejmowanych przez Profesora Jacka Balucha zagadnień badawczych obejmuje, poza kwestiami związanymi z awangardą, krytyką literacką, teorią wiersza i przekładu, również problemy literatury przełomu modernistycznego i drugiej połowy XX wieku oraz eseistyki, natomiast wyrazem jego teoretycznoliterackich zainteresowań jest, przygotowany wspólnie z Piotrem Gierowskim, Czesko-polski słownik terminów literackich (2016).
Profesor Jacek Baluch odegrał niezwykle istotną rolę jako popularyzator czeskiej literatury w Polsce. Był redaktorem tomów wydanych w serii Biblioteki Narodowej: Wybór poezji Františka Halasa (1975), Czescy symboliści, dekadenci i anarchiści przełomu XIX i XX wieku (1983), Przygody dobrego wojaka Szwejka czasu wojny światowej Jaroslava Haška (2017), przygotował antologię staroczeskiej poezji miłosnej Drzewo się liściem odziewa (1981) oraz wybór czeskiego eseju Hrabal, Kundera, Havel. Czeski esej współczesny (2001), tłumaczył teksty klasyków czeskiej prozy i poezji XX wieku (Jaroslava Haška, Ladislava Klímy, Bohumila Hrabala, Antonína Sovy, Vítězslava Nezvala, Frania Šrámka, Karela Hlaváčka, Vladimíra Holana, Jiřego Ortena, Františka Halasa), jego komentarzami, wstępami lub posłowiami opatrzone były liczne polskie wydania dzieł literatury czeskiej (m.in. Karela Poláčka, Bohumila Hrabala, Vladislava Vančury, Karela Čapka, Vítězslava Nezvala).
Na Uniwersytecie Jagiellońskim Profesor Jacek Baluch od roku 2001 był kierownikiem Katedry Filologii Czeskiej i Łużyckiej, a w latach 2002-2008 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Filologii Słowiańskiej. Aktywnie działał także na Uniwersytecie Opolskim, gdzie w latach 2005-2008 kierował Katedrą Slawistyki. Ma wielkie zasługi w tworzeniu i doskonaleniu profilu wyższych studiów slawistycznych oraz kształceniu kadry uniwersyteckiej.
Profesor Jacek Baluch aktywnie działał w opozycji demokratycznej. W latach 80. był członkiem NSZZ „Solidarność”, po wprowadzeniu stanu wojennego był internowany w Załężu najdłużej spośród zatrzymanych pracowników UJ (od grudnia 1981 do kwietnia 1982 roku). Działalnością polityczną zajmował się także po przemianach ustrojowych w 1989 roku, przede wszystkim jako dyplomata, pełniąc funkcję ambasadora Polski w Pradze w latach 1990-1995.